Knokke Is Het Toneel Van De Schone Schijn

Zo nu en dan ben ik te gast in Knokke.  Ik blijf dan logeren bij een vriend die daar woont. In zijn klein maar veel te duur appartementje.

Telkens ik in Knokke ben vraag ik mij af wat ik daar eigenlijk kom doen. Is Knokke echt zo mooi?  Wat is er zo anders aan Knokke dat iedereen er wil zijn? Dat vraag ik mij telkens weer af.

De mensen in Knokke doen ook een beetje raar, vind ik.

Ze spelen toneel!  Zo doen alsof ze rijk zijn.  En sommige zijn dat ook.  En dan bedoel ik materialistisch rijk. Ze staan op het toneel van de  “schone schijn.”

Het hoeft ook niet altijd goed te zijn in Knokke.  Als het maar duur genoeg is, dat is wat telt!

In Knokke scheppen ze graag op met wat ze hebben.  “Niet met wie ze zijn.”   Dat is een groot verschil.

Want wie zijn ze eigenlijk?

Wel, ik denk dat je het grootst aantal procent criminelen wel in Knokke vindt.  Ze hebben daardoor veel geld verworven.  En kunnen zich ook de beste advocaten veroorloven. Daardoor hoeven ze niet in het gevang.  Ze mogen in het open reservaat rondlopen.  En dat reservaat heet Knokke.

Je moet naar Knokke voor de natuur hoor ik altijd zeggen!  Maar ik zie daar heel weinig natuur.  Toch geen ongerepte natuur. Je hebt natuurlijk de zee, maar die is vervuild.

 Je hebt er ook het Zwin.

Het Zwin is een stukje natuur van 2 kilometer op 300 meter. En daar kom je elke dag duizenden andere mensen tegen. Echt ongerepte natuur kan je dat ook niet noemen.

Verder vind je er heel veel, maar dan ook heel veel betonnen appartement blokken.  Tussen die betonnen appartement blokken heb je straten.  Die staan vol met heel veel dikke vervuilende auto’s.  Je ziet nergens zo veel dikke bakken als in Knokke.

Neen, die eigenaars geven ook geen bal om het milieu.  Ze willen gewoon opscheppen en laten zien dat ze  zich wel zo’n dikke dure auto kunnen veroorloven.  Dat die de lucht vervuilt, daar schamen ze zich niet voor.

En dan gaan ze met die luxe cars wat pronken op de Lippenslaan waar de kakmadammen heen en weer paraderen met hun dure Louis Vuitton. En alles uit de kast halen om te pronken met wat ze hebben.

In Knokke zetten ze ook zondags avond gewoon de vuilzak buiten. Een plastic vuilzak die de meeuwen komen kapot scheuren om er de etensresten uit te halen.  Het afval ligt dan over heel Knokke verspreidt. 

In het binnenland hebben de steden daarvoor andere oplossingen. Zoals vuilbakken met een Chip die het gewicht meet en er voor zorgt dat het afval niet op straat terechtkomt.  Maar daar hebben ze in Knokke geen interesse voor.  Het mag niet te moeilijk en te ingewikkeld zijn voor de mensen uit Knokke.

In Knokke denken ze.  Ik leef nu!  En maar één keer.  Dus moet het goed zijn!  En diegene die na mij komen die moeten maar hun plan trekken.

Knokke is het toppunt voor elke snob.  Je hoeft niks te kunnen alleen veel te hebben.  En hoe je aan je geld komt daar maalt niemand om.  En als je in de zomer naar Knokke gaat, dan moet je er ook het nachtlawaai bijnemen. Want het soort volk dat naar Knokke gaat houdt geen rekening met andere mensen.

Het krioelt daar ook van de rijkelui kinderen. Je weet wel, van dat soort mensen dat door puur  toeval het allemaal in hun schoot geworpen krijgen.  Ze hebben er niet voor gezorgd dat hun ouders rijk werden.  Maar ze profiteren er wel van.  En ze zullen je ook vertellen dat ze wel hard moeten werken.  Eigenlijk zijn het grote sukkelaars.  Maar ze hebben de perceptie mee van hard werkende slimme jongens of meisjes  te zijn.

Conclusie: voor mij zijn mensen uit Knokke sukkelaars. Ze zijn slaaf van hun bezittingen en van de schijn die ze willen ophouden. Ze zijn totaal vervreemd van wie ze echt zijn.

Nee, voor mij hoeft Knokke niet. Telkens ik daar ben droom ik van andere plekken. Mooie plekken in de ongerepte natuur. 

Waar de mensen nog echt leven.  En vriendelijk goeie dag tegen elkaar zeggen.

Waar de mensen nog praten, denken samen eten en een spelletje petanque spelen.  En waar ik vooral gewaardeerd wordt voor wie ik ben en niet voor wat ik allemaal heb.

“Groetjes… uit Knokke”

Bjorn De Wilde

Kom er bij en schrijf je in op mijn nieuwsbrief: